Prettige haarwisseling !
Door: marjonmoed
Blijf op de hoogte en volg Marjon
01 Januari 2011 | Nieuw Zeeland, Auckland
Vrinden,
Ik moet naar de kapper.
Zo frequent als ik heb geschreven, zo vaak had ik naar de kapper gemoeten.
Zo dorstig als jullie zijn naar nieuwe verhalen, zo droog zijn de punten van mijn haar.
Ik heb me verbaasd over Australie. Het is een land om je meer dan in thuis te voelen, met mensen om meer dan van te houden, als dat zou kunnen.
Maar het is ook een gek land. Het heeft geen cultuur. Dit land is binnen 200 jaar de grond uit gestampt. Het voelt alsof het nooit anders is geweest, totdat je in contact komt met de Aboriginals. Laat ik zeggen, totdat je ze observeert. Contact maken gaat niet. Het is net of er in dezelfde setting tegelijkertijd twee verschillende films worden afgespeeld.
Het land is van de aboriginals afgepakt en binnen no time omgetovert tot een westers pretpark. Hoe langer ik de kloof tussen de aborignals en de aussies observeer hoe meer ik me besef hoe wrang dit alles is.
Alsof je een baby zijn rammelaar afpakt en zegt dat hij vanaf nu af aan alleen nog mag meedoen als hij begint met msnen, en alleen nog maar met ov chipkaart mag reizen, terwijl hij nog niet eens kan lopen.
Wrang.
Om hun schuldgevoel af te kopen krijgen de aboriginals geld van de overheid. Gratis. Hoeven ze niks voor te doen. Helpt niet echt mee ten behoeve van de integratie. Ook al ben je maar een 1/16 aboriginal, geld krijg je. Ook moet er zoveel procent aboriginals op verschillende belangrijke posities zitten. Maakt niet uit of je er capabel genoeg voor bent, als er maar een aboriginal zit. Ook voor de hardwerkende aussie is dit frustrerend. Zoals een Jehova Getuige tegen Pauline zei: 'Oh, je bent een social worker? Ja, dat zijn wij eigenlijk ook want wij werken ook veel met tieners en probleemgezinnen'. Je voelt dat het niet klopt.
Maar je komt er niet uit. Ik vind het stom. Echt stom. Maar je kan niet meer terug. Maar ook niet vooruit.
Alcohol. Kenden ze 200 jaar geleden nog niet in Australie. Lekkere uitgefrummelde besjessap en bladervocht. Zoiets stel ik me voor. Maar dat zat geen alcohol in. Dus veel aboriginals hebben een alcohol probleem. Hun genen kunnen er niet tegen.
Misschien interesseert het jullie niet. Kan ik me voorstellen.
Ons bier is tijdens een driedaagse tour gejat (Zo. Heb ik alle mannen er ook weer bij). Toen wilde ik een rammelaar.
Verder was onze tour ongelofelijk mooi. Kei duur, maar kei mooi. Ayers Rock is een hele grote rode steen. Doe je zeker 3 uur over om eromheen te lopen. Prachtig. Ik zal jullie niet teveel vermoeien met verhalen over stenen, al heb ik toch het woord kei 2 x gebruikt. Mijn oprechte excuses.
Op de camping ontmoetten we Dave de campingbaas, die er geen doekjes omwond dat hij ons op z'n zachtst gezegd wel 'gezellig' vond.
Murry was daar om ons te beschermen. Murry heeft het hoofd van een teddybeer met een hoog knuffelgehalte en het lijf van een grijze 50-jarige motorrijder die een Harley Davidson rijdt.
Murry verveelde zich als wij er niet waren, en om de tijd te doden ging hij in zijn eentje de bossen in om een soort australische parodie te maken op Griet Titulaar. Hilarisch. Hij schreef zelf het script, filmde en monteerde alles zelf. Ik heb in tijden niet meer zo hard gelachen.
Hij bracht ons bij gebrek aan auto ook overal naar toe, kookte voor ons, en bracht ons een koud biertje. Een goedzak.
Toen naar Perth.
Eerst twee dagen opgetrokken met twee Finse jongens, waarvan er 1 geen engels sprak. Een avond was er een zoals geen andere. Het had te maken met een acteer les op de Muziektheateracademie waarin wij mannelijke Finse houthakkers moesten naspelen na aanleiding van een foto en inspiratie van Finse componisten. Het volgende stuurde ik vlak na deze ervaring naar mijn oude docent:
" Gister moest ik aan je denken. Ik had een hele bijzondere ervaring. Mijn reisgenote en ik liften een stuk mee met twee Finse jongens in Australie.
Overdag hebben we veel gepraat over de cultuur en over het leven in Finland. Op z'n minst boeiend te noemen.
's Avonds in het donker, toen iedereen al lang en breed sliep, dronk ik nog een wijntje met deze twee mannen.
Het was donker, een van de jongens lag met de deur open al rokend in de achterbak van een donkerblauwe stationwagon, de andere Fin zat op een half kapotte stoel met een veel te dronken kop de sterrenhemel in te staren, en ikzelf zat op een kleedje met een wijntje in mijn hand. Mooi was dat deze stoere mannen enorm van klassieke muziek hielden. Achter elkaar door passeerden Finse componisten de revue vanuit een simpele mobiele telefoon. Er werd niet gepraat. Het was heel lang stil. En heel langzaam bekroop mij een gevoel wat ik herkende. Het deed me denken aan onze les bij jou over de Finse houthakkers. Langzaam paste ik mijn houding aan, en besefte me dat ik me nu echt begaf tussen de Finse mannen. Het was bijzonder. Eerlijk. Later vertelde ik de mannen over die les en over jou en we hebben tot diep in de nacht gepraat over Finland, over muziek, over depressie etc.. Het was zo mooi"
En dat was het. Bijzonder mooi. Lang leve de de menschen.
Auto gehuurd. Rondtouren. Ik kan vet goed kaartlezen. Pauline heel goed autorijden.
De meest mooie stranden ooit gezien. In foto winkels had ik me nog opgewonden over het feit dat ik het achtelijk vond dat mensen zulke onwerkelijke foto's voor zulke prijzen verkochten.
Toen ik het met eigen ogen zag heb ik gelijk de duurste foto gekocht. Minder liegen is mijn eerste voornemen voor 2011. Ook dat is gelogen.
Koken op een zelfgemaakt vuur. Te gek. En vet lekker. Helaas had ik mijn benen net geschoren en mijn haar gewassen, anders was ik een 'echte' geweest. De dagen daarna heb ik het goed gemaakt. Maar dat deed ik uit angst voor de kou.
Kerst in het vizier. Wat te doen.
Om een lang verhaal kort te maken besloten we te proberen terug te gaan naar Geelong om daar kerst te vieren met onze Australische familie. We zouden ze verassen. Appeltje eitje, heel veel honderden dollars lichter, veel gezeik met vliegtuigmaatschappijen, 3300 km en 48 uur verder waren we er. Verrast waren ze. Het was zalig. Ik heb nog nooit kadootjes voor kerst gehad. En dit jaar kreeg ik een lege doos. Perfect. Lekker voltjoepen en opsturen naar huis. Liefde. Heel veel liefde.
Het was hier dat ik me ineens bedacht dat onze eerste vrienden van lang geleden (mmm, nu weet ik zeker dat jullie snappen over wie het gaat)
ondertussen wel in Melbourne aan moesten zijn gekomen. Als een ware spion hebben we ze achterhaald en opgespoord en verrast. Ik denk dat ik ook maar een feestdag moet krijgen. Laat ik mijn baard wel staan. En verf ik hem wit. Zoals ik al zei, ik moet toch naar de kapper.
Het was een perfecte afronding van ons Australisch avontuur.
Kerst met familie en als laatste de mensen ontmoet waar we onze reis mee begonnen. Mooi he? Ons wc papier is op, anders had ik je een stukje aangereikt om het reinigende zout van je wangen te vegen.
3 kilo lichter naar Nieuw Zeeland. Dat ging bijna niet. Voor de verder details verwijs ik je naar de pagina van de kamikazereiziger Pauline (pauline.gaatverweg.nl), die dacht dat het een leuk idee was om vuurwerk mee te nemen in het zakje van de haringen naar Nieuw Zeeland. Het leek alsof ze dat op het vliegveld niet zo konden waarderen. Maar ik wacht de foto's van gisteravond nog even af. Ik heb de aziatische man ze als vriend toegevoegd op Facebook. Ik hoop dat hij me accepteerd.
De ruggekrabber die ik Pauline voor Sinterklaas had gegeven hebben ze wel bij de tentstokken laten zitten. Dat vind ik gek, daar heb je namelijk veel meer aan. Hij is namelijk ook te gebruiken als schoenlepel. Ik blijf me verbazen.
Oud en nieuw was bijzonder. Precies op 10...9....8...7...6...5...4...3...2...1....HAPPY NEWYEAR !!! Stond Mevrouw Moed met haar harses boven de wc pot het verkeerd gevallen drankje te elimineren, terwijl Pauline buiten desolaat op zoek was naar mensen om een gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze denkt er nog over om nu met hen verder te reizen.
En het was echt verkeerd gevallen. Heus. Ik zet het veto van mijn goede voornemen in.
Om 24.00uur Nederlandse tijd hebben we het nog eens overgedaan.
En nu? Nu gaan we een auto kopen.
Het lijkt alsof ik vreemdga.
Aangezien mijn rode liefde thuis nog steeds op mij wacht voel ik me een beetje als Yolanthe Cabau van Kasbergen die Jan Smit inruild voor Wesley Sneijder.
Misschien voelt iemand zich geroepen om bij hem langs te gaan om te zeggen dat ik het echt allemaal kan uitleggen. Ik hou van Jan en mijn autoradio staat nog steeds op 100% nl. Of ik me daar voor schaam? Ja, daarom is mijn auto rood. Ik kan niet anders.
Dit vond ik gegrafeerd in een bankje op een van de mooiste uitzichtpunten van Australie:
' May we live this day,
Compassionate of heart,
Gentle in word,
Gracious in awareness,
Courageous in thougt,
and generous in love. '
Bovenstaande is voor jullie.
En ik?
Ik wou dat ik alleen maar liefde was.
En dank. Veel dank. Van mij mag iedereen elke dag jarig zijn om te vieren dat we allemaal bestaan. Ik bak een taart als ik terug ben.
Degene die als eerst reageert krijgt die taart. Of een zoen van Chantal Janzen. Ik ben overigens bijna net zo blond.
Met terugwerkende kracht een fijne kerst en een mooi 2011.
Ik hef mijn koffie op schoonheid en op het herondekken van alles wat je al kent en de mensen die je allang gezien hebt.
LIEFS !
Ik moet naar de kapper.
Zo frequent als ik heb geschreven, zo vaak had ik naar de kapper gemoeten.
Zo dorstig als jullie zijn naar nieuwe verhalen, zo droog zijn de punten van mijn haar.
Ik heb me verbaasd over Australie. Het is een land om je meer dan in thuis te voelen, met mensen om meer dan van te houden, als dat zou kunnen.
Maar het is ook een gek land. Het heeft geen cultuur. Dit land is binnen 200 jaar de grond uit gestampt. Het voelt alsof het nooit anders is geweest, totdat je in contact komt met de Aboriginals. Laat ik zeggen, totdat je ze observeert. Contact maken gaat niet. Het is net of er in dezelfde setting tegelijkertijd twee verschillende films worden afgespeeld.
Het land is van de aboriginals afgepakt en binnen no time omgetovert tot een westers pretpark. Hoe langer ik de kloof tussen de aborignals en de aussies observeer hoe meer ik me besef hoe wrang dit alles is.
Alsof je een baby zijn rammelaar afpakt en zegt dat hij vanaf nu af aan alleen nog mag meedoen als hij begint met msnen, en alleen nog maar met ov chipkaart mag reizen, terwijl hij nog niet eens kan lopen.
Wrang.
Om hun schuldgevoel af te kopen krijgen de aboriginals geld van de overheid. Gratis. Hoeven ze niks voor te doen. Helpt niet echt mee ten behoeve van de integratie. Ook al ben je maar een 1/16 aboriginal, geld krijg je. Ook moet er zoveel procent aboriginals op verschillende belangrijke posities zitten. Maakt niet uit of je er capabel genoeg voor bent, als er maar een aboriginal zit. Ook voor de hardwerkende aussie is dit frustrerend. Zoals een Jehova Getuige tegen Pauline zei: 'Oh, je bent een social worker? Ja, dat zijn wij eigenlijk ook want wij werken ook veel met tieners en probleemgezinnen'. Je voelt dat het niet klopt.
Maar je komt er niet uit. Ik vind het stom. Echt stom. Maar je kan niet meer terug. Maar ook niet vooruit.
Alcohol. Kenden ze 200 jaar geleden nog niet in Australie. Lekkere uitgefrummelde besjessap en bladervocht. Zoiets stel ik me voor. Maar dat zat geen alcohol in. Dus veel aboriginals hebben een alcohol probleem. Hun genen kunnen er niet tegen.
Misschien interesseert het jullie niet. Kan ik me voorstellen.
Ons bier is tijdens een driedaagse tour gejat (Zo. Heb ik alle mannen er ook weer bij). Toen wilde ik een rammelaar.
Verder was onze tour ongelofelijk mooi. Kei duur, maar kei mooi. Ayers Rock is een hele grote rode steen. Doe je zeker 3 uur over om eromheen te lopen. Prachtig. Ik zal jullie niet teveel vermoeien met verhalen over stenen, al heb ik toch het woord kei 2 x gebruikt. Mijn oprechte excuses.
Op de camping ontmoetten we Dave de campingbaas, die er geen doekjes omwond dat hij ons op z'n zachtst gezegd wel 'gezellig' vond.
Murry was daar om ons te beschermen. Murry heeft het hoofd van een teddybeer met een hoog knuffelgehalte en het lijf van een grijze 50-jarige motorrijder die een Harley Davidson rijdt.
Murry verveelde zich als wij er niet waren, en om de tijd te doden ging hij in zijn eentje de bossen in om een soort australische parodie te maken op Griet Titulaar. Hilarisch. Hij schreef zelf het script, filmde en monteerde alles zelf. Ik heb in tijden niet meer zo hard gelachen.
Hij bracht ons bij gebrek aan auto ook overal naar toe, kookte voor ons, en bracht ons een koud biertje. Een goedzak.
Toen naar Perth.
Eerst twee dagen opgetrokken met twee Finse jongens, waarvan er 1 geen engels sprak. Een avond was er een zoals geen andere. Het had te maken met een acteer les op de Muziektheateracademie waarin wij mannelijke Finse houthakkers moesten naspelen na aanleiding van een foto en inspiratie van Finse componisten. Het volgende stuurde ik vlak na deze ervaring naar mijn oude docent:
" Gister moest ik aan je denken. Ik had een hele bijzondere ervaring. Mijn reisgenote en ik liften een stuk mee met twee Finse jongens in Australie.
Overdag hebben we veel gepraat over de cultuur en over het leven in Finland. Op z'n minst boeiend te noemen.
's Avonds in het donker, toen iedereen al lang en breed sliep, dronk ik nog een wijntje met deze twee mannen.
Het was donker, een van de jongens lag met de deur open al rokend in de achterbak van een donkerblauwe stationwagon, de andere Fin zat op een half kapotte stoel met een veel te dronken kop de sterrenhemel in te staren, en ikzelf zat op een kleedje met een wijntje in mijn hand. Mooi was dat deze stoere mannen enorm van klassieke muziek hielden. Achter elkaar door passeerden Finse componisten de revue vanuit een simpele mobiele telefoon. Er werd niet gepraat. Het was heel lang stil. En heel langzaam bekroop mij een gevoel wat ik herkende. Het deed me denken aan onze les bij jou over de Finse houthakkers. Langzaam paste ik mijn houding aan, en besefte me dat ik me nu echt begaf tussen de Finse mannen. Het was bijzonder. Eerlijk. Later vertelde ik de mannen over die les en over jou en we hebben tot diep in de nacht gepraat over Finland, over muziek, over depressie etc.. Het was zo mooi"
En dat was het. Bijzonder mooi. Lang leve de de menschen.
Auto gehuurd. Rondtouren. Ik kan vet goed kaartlezen. Pauline heel goed autorijden.
De meest mooie stranden ooit gezien. In foto winkels had ik me nog opgewonden over het feit dat ik het achtelijk vond dat mensen zulke onwerkelijke foto's voor zulke prijzen verkochten.
Toen ik het met eigen ogen zag heb ik gelijk de duurste foto gekocht. Minder liegen is mijn eerste voornemen voor 2011. Ook dat is gelogen.
Koken op een zelfgemaakt vuur. Te gek. En vet lekker. Helaas had ik mijn benen net geschoren en mijn haar gewassen, anders was ik een 'echte' geweest. De dagen daarna heb ik het goed gemaakt. Maar dat deed ik uit angst voor de kou.
Kerst in het vizier. Wat te doen.
Om een lang verhaal kort te maken besloten we te proberen terug te gaan naar Geelong om daar kerst te vieren met onze Australische familie. We zouden ze verassen. Appeltje eitje, heel veel honderden dollars lichter, veel gezeik met vliegtuigmaatschappijen, 3300 km en 48 uur verder waren we er. Verrast waren ze. Het was zalig. Ik heb nog nooit kadootjes voor kerst gehad. En dit jaar kreeg ik een lege doos. Perfect. Lekker voltjoepen en opsturen naar huis. Liefde. Heel veel liefde.
Het was hier dat ik me ineens bedacht dat onze eerste vrienden van lang geleden (mmm, nu weet ik zeker dat jullie snappen over wie het gaat)
ondertussen wel in Melbourne aan moesten zijn gekomen. Als een ware spion hebben we ze achterhaald en opgespoord en verrast. Ik denk dat ik ook maar een feestdag moet krijgen. Laat ik mijn baard wel staan. En verf ik hem wit. Zoals ik al zei, ik moet toch naar de kapper.
Het was een perfecte afronding van ons Australisch avontuur.
Kerst met familie en als laatste de mensen ontmoet waar we onze reis mee begonnen. Mooi he? Ons wc papier is op, anders had ik je een stukje aangereikt om het reinigende zout van je wangen te vegen.
3 kilo lichter naar Nieuw Zeeland. Dat ging bijna niet. Voor de verder details verwijs ik je naar de pagina van de kamikazereiziger Pauline (pauline.gaatverweg.nl), die dacht dat het een leuk idee was om vuurwerk mee te nemen in het zakje van de haringen naar Nieuw Zeeland. Het leek alsof ze dat op het vliegveld niet zo konden waarderen. Maar ik wacht de foto's van gisteravond nog even af. Ik heb de aziatische man ze als vriend toegevoegd op Facebook. Ik hoop dat hij me accepteerd.
De ruggekrabber die ik Pauline voor Sinterklaas had gegeven hebben ze wel bij de tentstokken laten zitten. Dat vind ik gek, daar heb je namelijk veel meer aan. Hij is namelijk ook te gebruiken als schoenlepel. Ik blijf me verbazen.
Oud en nieuw was bijzonder. Precies op 10...9....8...7...6...5...4...3...2...1....HAPPY NEWYEAR !!! Stond Mevrouw Moed met haar harses boven de wc pot het verkeerd gevallen drankje te elimineren, terwijl Pauline buiten desolaat op zoek was naar mensen om een gelukkig nieuwjaar te wensen. Ze denkt er nog over om nu met hen verder te reizen.
En het was echt verkeerd gevallen. Heus. Ik zet het veto van mijn goede voornemen in.
Om 24.00uur Nederlandse tijd hebben we het nog eens overgedaan.
En nu? Nu gaan we een auto kopen.
Het lijkt alsof ik vreemdga.
Aangezien mijn rode liefde thuis nog steeds op mij wacht voel ik me een beetje als Yolanthe Cabau van Kasbergen die Jan Smit inruild voor Wesley Sneijder.
Misschien voelt iemand zich geroepen om bij hem langs te gaan om te zeggen dat ik het echt allemaal kan uitleggen. Ik hou van Jan en mijn autoradio staat nog steeds op 100% nl. Of ik me daar voor schaam? Ja, daarom is mijn auto rood. Ik kan niet anders.
Dit vond ik gegrafeerd in een bankje op een van de mooiste uitzichtpunten van Australie:
' May we live this day,
Compassionate of heart,
Gentle in word,
Gracious in awareness,
Courageous in thougt,
and generous in love. '
Bovenstaande is voor jullie.
En ik?
Ik wou dat ik alleen maar liefde was.
En dank. Veel dank. Van mij mag iedereen elke dag jarig zijn om te vieren dat we allemaal bestaan. Ik bak een taart als ik terug ben.
Degene die als eerst reageert krijgt die taart. Of een zoen van Chantal Janzen. Ik ben overigens bijna net zo blond.
Met terugwerkende kracht een fijne kerst en een mooi 2011.
Ik hef mijn koffie op schoonheid en op het herondekken van alles wat je al kent en de mensen die je allang gezien hebt.
LIEFS !
-
01 Januari 2011 - 04:22
Kaarsje:
Yes! Ik ben als eerste. En ik ga het stuk morgen nog eens doorlezen. Omdat het een streling voor je hart is en ik eigenlijk de wereld alleen bekijk via googlemaps.
MJ. Kom die taart maar bakken samen met de schrijver van de tweede bijbel. Die bakt dan misschien wel weer een taartje voor jou.
-
01 Januari 2011 - 11:05
Mama Ettie:
Jammer, maar taart is toch niet goed voor me. Jouw verhalen des te meer.... -
01 Januari 2011 - 11:54
Cock:
Ha lievie
Een triest verhaal over die Aboriginals. Elk nadeel heb z'n voordeel.....maar de beschreven voordelen die ze verzonnen hebben die Aussies, begrijp ik niet. Er is veel triestigheid....maar jij geniet en je reis is nog niet ten einde. Houd het nog ff vol. Jac en Jw vertrekken overmorgen......dus 2 "waarbenjij" te volgen. Voor jou en Pauline een heel gezegend 2011 en voor straks veilig terugkomen bij al die mensen die je vast heel erg mist... dikke knuffel, Cock -
01 Januari 2011 - 12:35
Mirjam:
Heerlijk op nieuwjaarsdag even een update van Marjon lezen.
Dikke kus ook van Koen -
01 Januari 2011 - 12:36
Mirjam:
Heerlijk op nieuwjaarsdag even een update van Marjon lezen.
Dikke kus ook van Koen -
01 Januari 2011 - 12:40
Je Zus:
Mooi! -
01 Januari 2011 - 12:48
Nieke:
wat leuk om je verhalen te lezen! Allerminst saai! Geniet er van daaro! Ik vertrek volgende week naar Ecuador! -
01 Januari 2011 - 13:02
Sistel Sushi:
Mag ik ook als vierde?? -
01 Januari 2011 - 13:02
Sistel Sushi:
Mag ik ook als vierde?? -
01 Januari 2011 - 14:16
Jos:
Dit. Is. Gewoon. Goed.
Je bent zo leuk.
x -
01 Januari 2011 - 14:29
Natasha:
Hoi lieve meid.
Leuk je weer te lezen.
Wat zeg ik: erg leuk zelfs. :)
Taart heb ik gelukkig al genoeg op, evenals andere hapjes en mijn goede voornemen was om dit jaar niet zo snel achter de computer te kruipen en tja dat is afgestraft doordat ik dus die taart zal missen. Maar zoals ik al zei, daar heb ik al genoeg van op.
Jaja, jij hebt niet het alleenrecht op onzinnig erop los typen. Al moet je hieruit niet concluderen dat jouw getyp onzinnig is, ik vind het zeer zinnig. Heel veel zinnen staan er in. Bijzonder zinnig.
Enniewee: ik wens je een heel goed en gezegend 2011, 2012 en 2013. Daarna zien we wel verder.
Liefs en dikke *KNUF* :)
Natasha
-
01 Januari 2011 - 15:25
Hanna:
het reinigende zout heeft groefjes in mijn wangen gesleten, zomaar tijdens het lezen van deze schitterende blog.
Met name terwijl ik las van de finse mannen, een gedichtje en droge haarpunten.
(mijn voornemen is niet minder liegen)
Daaag honeys!! -
01 Januari 2011 - 18:16
Hannah :
dit was wat mij betreft al de taart, alle ingredienten zaten er in.
topper.
X -
01 Januari 2011 - 19:03
Stefan, Robien & Pur:
We hoorden al over je vliegtuigavontuur. Pff.. daar zijn jullie mooi van af gekomen. Wat een geluk zeg. En wat kinderachtig dat je geeneens vuurwerk mee mag nemen.
Hier alles goed. Robien groeit heel hard. Ze kan al zwaaien en heel mooi zingen. Ik heb jou (nog) nooit horen zingen maar ze doet het niet onder voor jou hoor. Alleen in tekst is ze nog niet zo goed. Verder had je al gehoord dat als je straks terug bent wij getrouwd zijn. Eind maart gaan we trouwen. Ik krijg dat wel geregeld binnen 3 maanden. Haha.. Je ouders gaan de hele dag mee.
Nou geniet nog van je reis!
Groetjes Stefan Robien & Pur -
01 Januari 2011 - 19:06
Stefan, Robien & Pur:
Oja.. ik vergeet je ook nog een heel gelukkig 2011 toe te wensen! Bij deze dus! -
01 Januari 2011 - 19:35
Renee:
Jij ook heel veel liefde en vreugde en genot en schoonheid en avontuur en tevredenheid en aardigheid en mooie mensen en leuke wensen en uitjes en dingen toegewenst!!! -
01 Januari 2011 - 20:09
BrakkeJac:
Je schrijft zoveel dat ik niet meer weet waar ik allemaal op kan reageren ;-)
Heerlijk verslag, zo bewust als hoe jij leeft en de intensiteit waarmee je alles ervaart, geweldig!
Ik zit helemaal brak op de bank na een avond Willemijn en Jurgen en Han en Roel en een fout dansfeestje bij Chiel en Kirsten twee straten achter ons. Ik ben zo gaar als een klontje....heb afgelopen donderdag voor het laatst gewerkt en ben
VRIJ!!!!!!!!!!!
Ik hoop ook zo te kunnen gaan genieten als jij doet.
Dikke knuffel met een hoop liefde
Jac -
01 Januari 2011 - 22:23
Suus B:
liefste
je bent het helemaal - met of zonder haar op je benen, gespleten of blond - wat ben je toch geweldig.
heb je kei en keihard gemist, maar je verhalen maken alles weer goed... kan niet wachten!!!!!!!!
oowja, dennis en kelvin zijn door bij zorro - deden het supergoed...!
ben ook UBER UBER brak, maar het was het waard... vertel je er later meer over...
GENIET
en wesley mag kleiner zijn maar wel pittig, ik zal je waggie een zoentje brengen (als ik ooit in ede ben) -
03 Januari 2011 - 11:04
Mokie:
Wat ben je toch een lekker mens! Ga ajb een boek schrijven als je terug bent. Ik pis in m'n broek van het lachen! Happy new year for you schat!! En schrijf zo vaak je kunt. Tot over 116 dagen. Hele dikke kus en knuffel op de pas geschoren benen!!
XXXXXX -
03 Januari 2011 - 11:04
Mokie:
Wat ben je toch een lekker mens! Ga ajb een boek schrijven als je terug bent. Ik pis in m'n broek van het lachen! Happy new year for you schat!! En schrijf zo vaak je kunt. Tot over 116 dagen. Hele dikke kus en knuffel op de pas geschoren benen!!
XXXXXX -
03 Januari 2011 - 11:31
Peet:
als jij nou gauw terugkomt kun je doorpraten met een finse man.
ik moet je nodig spreken, want ook hier heeft een haarwisseling plaatsgevonden.
koffie. -
03 Januari 2011 - 13:16
Saskia:
Heerlijk! -
04 Januari 2011 - 06:18
Natasha:
And for something completely different: wij hebben een Nespresso apparaat! Kom je gauw een bakkie doen? ;)
knuf, Natasha -
04 Januari 2011 - 09:48
Mirjam:
Ik glimlach met een paar traantjes in mijn ogen! Ik mis je! -
05 Januari 2011 - 09:47
Ruud:
Ik heb zojuist met een uitgever gebeld, want dit MOET GEBUNDELD worden!!
ge·nie·ten genoot, h genoten 1 ontvangen, krijgen: een salaris ~ van … 2 genot hebben, zich vermaken: wat heb ik genoten!
-
11 Januari 2011 - 15:41
Sofie:
Supergoed om je zo te volgen. Ik wil je nooit meer zien, alleen nog lezen... (hoewel, die baard trekt me wel!) -
12 Januari 2011 - 20:01
Anneke Peters-de Lan:
Lieve Marjon,
Allereerst, al is het een beetje laat: Happy New Year! Het is geweldig leuk je verslagen te lezen en ik waan me vaak in je directe omgeving en proef de sfeer waarin jullie verkeren (nou ja, dat verbeeld ik me dan). Ook al reageer ik niet elke keer als je weer een nieuw epistel de ether in stuurt (of is dat wel een heel ouderwetse “radio” uitdrukking?, ja ik ben dan ook net 65 geworden…..;-), ik lees alles wel met heel veel belangstelling en medeleven.
Hopelijk hebben jullie het in New Zealand wat droger dan in Australia want daar krijgen wel heel veel mensen natte voeten (en dan hebben ze nog geluk als het daar bij blijft).
Geniet van al het moois dat het nieuwe land jullie biedt maar dat kunnen jullie vast wel!
(Ik wilde een fotootje invoegen maar dat pakt hij niet dus die denk je er maar bij ;-)
Liefs en dikke knuffel van Anneke :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley